شريانِ باده ي دلدادگي
در رگهاي اين شهر،
روح باريدن دميد
به جسمِ آسمان؛
اي خيالِ خوابِ شيرينِ بيداري هاي من!
لايزاليِ اين عشق را،
پاي ديوانگي ام بگذار
بگذار ضمانتِ اين شيدايي،
همان بوسه اي باشد
که از آشنايي من و
آوازِ خاموشِ لبانِ باران، دميد!
"ترمه سلطاني هفشجاني"
درباره این سایت